Filmane til David Cronenberg handlar enkelt sagt om det motseiingsfylde, for ikkje å seia destruktive, forholdet mellom vår sårbare kropp og dei vidløftige tankane og uimotståelege lystene, som denne kroppen huser. Det er eit potent skrekkfilmtema og veleigna til å driva kritikk av ein kultur som har sprunge løpsk, ofte til skade for naturen i brei forstand. Med ein viss godvilje kan ein seia at den slags kulturkritikk også er grunnmotivet i «Crimes of the Future».