I romanen «Jerusalem»av den svenske nobelprisvinnaren Selma Lagerlöf er hovudpersonen det førebels siste leddet i ei traust bondeslekt der arvingen alltid har heitt Ingmar. Alle saman har hatt tjukk underleppe, kvite augebryn og raudgrått hår, og den noverande Ingmar har attpåtil arva den tunge kroppen og det søvnige fjeset til mor si. Den respekten som følgjer Ingmarssønene, gjer han likevel så attraktiv at den lokale riksdagsmannen, ein høg og pen kar, gjerne ville ha bytt utsjånad med han for å bli ein mann av hans slekt. For å koma så nær han som råd, har han gjeve han dotter si, Brita.