Det moderne sommarlandskapet er kjenneteikna ved at dei nyslegne engene er overstrødde med store rundballar med gras, pakka i kvit plast. Det var dette graset som før i tida blei hengt på hesjer og tørka i sol og vind, for så å køyrast inn i dei raude og okergule låvane. No står dei att som minnesmerke over ein kultur som blomstra av i førre hundreår, ofte som museum der bøndene vonar at nokon skal slengja innom for å sjå på dei gamle traktorane og slåmaskinane deira. Dei bur framleis på sitt eige tun, mens mjølkekvoten er seld og matjorda leigd bort til anonyme kaksar som bruker framandspråkleg arbeidskraft til å så og hausta for seg.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.