Kaffikoppen eg nett har tatt ein slurk av idet eg byrjar på denne teksten, set eg frå meg på ei drikkebrikke med ei teikning av dei tre Brontë-systrene på – Charlotte, Emily, Anne. Eg slår meg sjeldan laus i museumsbutikkar, men held meg som regel høfleg til å kjøpe ein penn og eit postkort på veg ut. Då eg for nokre år sidan var oppe i heiene i Haworth, den vesle landsbyen i Yorkshire der Brontë-systrene vaks opp og levde mesteparten av sine korte liv, blei eg likevel riven med og kjøpte både ein bunke postkort og denne ikkje særleg sofistikerte brikka – ein av utruleg mange Brontë-ting som var til sals i museet på den gamle prestegarden der, og rundt omkring i heile landsbyen, som sjølv utanfor sesong, i iskald novembervind, aula av meir eller mindre litterært interesserte turistar.