Eg skulle jo eigentleg ikkje skriva om samar. Idéen til romanen min var ein sorgreaksjon etter 22. juli som ikkje gav slepp. Den opphavelege idéen var at svenskane bomba Oslo. Sidan Det er lenge til skumring er den fyrste romanen min, visste eg ikkje om han kom til å bli utgjeven, eller om eg i det heile makta å skriva han ferdig. Tida og pengane eg nytta til skriving og research, kom eg kanskje aldri til å få att. Difor blei det viktig at eg koste meg, fekk glede ut av prosjektet, så sat eg med noko, uansett utfall. Eg hadde ikkje lyst til å bruka mykje tid langs svenskegrensa, sjølv om det nok er nydeleg der.