Hedda ­Robertsen

Purgatorium. En dansende tanke

Cappelen Damm 2025, 160 sider

Hedda Robertsen strittar imot det flinke i skrivinga, slår ho fast i det siste av tre essay i samlinga «Purgatorium»: «jeg vil ikke bevise, jeg vil ikke argumentere». Derimot vil ho vise at det emosjonelle og intellektuelle ikkje er motsetnadar, at kroppslege erfaringar formar tanken, at «alt er dans!» Det er synspunkt eg sympatiserer med, og undertittelen «En dansende tanke» er eit nydeleg uttrykk for essayet som litterær form. Likevel melder det seg fleire spørsmål under lesinga. For kva er eigentleg «flinkt»? Blir det ikkje for enkelt å definere seg vekk frå krav om samanheng og utdjuping?